ระบบจำนวนจริง (Real Number)
สมบัติของระบบจำนวนจริง
ระบบจำนวนจริงประกอบด้วยเซตของจำนวนจริง R กับการบวกและการคูณ ซึ่งมีสมบัติดังนี้
มีสมบัติ การบวก การคูณ
1. ปิด a+b เป็นจำนวนจริง ab เป็นจำนวนจริง
2. การสลับที่ a+b = b+a ab = ba
3. การเปลี่ยนกลุ่ม (a+b)+c = a+(b+c) (ab)c = a(bc)
4. การมีเอกลักษณ์ เอกลักษณ์ของการบวก คือ
เพราะ a+0 = a = 0+a เอกลักษณ์ของการคูณ คือ 1 เพราะ a•1= a = a•1
5. การทีอินเวอร์ส อินเวอร์สการบวกของ a คือ –a อินเวอร์สการคูณของ a คือ เพราะ a+(-a) = 0 =-a+a
เพราะ a a-1 = 1 = a-1
6. การแจกแจง a(b+c) = ab+ac (แจกแจงทางซ้าย)
(b+c)a = ba+ca (แจกแจงทางขวา)
การแก้สมการตัวแปรเดียว
ทฤษฎีบทเศษเหลือ (Remainder Theorem) ทฤษฎีบทตัวประกอบ (Factor Theorem) ทฤษฎีบทตัวประกอบจำนวนตรรกยะ (Rational Factor Theorem)
การแก้สมการค่าสัมบูรณ์
จะต้องพยายามปลดรูปเครื่องหมายสัมบูรณ์ออกเสียก่อนแล้วจึงจะทำการแก้สมการนั้นได้ตามปกติ
โดยมีหลักการใหญ่ ๆ 2 วิธีคือ
1. โดยใช้นิยามของค่าสัมบูรณ์
2. โดยใช้สมบัติเกี่ยวกับค่าสัมบูรณ์ ต่อไปนี้
2.1 ถ้า | x | = a เมื่อ a 0 จะได้ x = a หรือ x = -a
2.2 ถ้า | x | = | a | จะได้ x = a หรือ x =-a
2.3 | x |2 = x2
การแก้อสมการค่าสัมบูรณ์
จะต้องพยายามปลดรูปเครื่องหมายค่าสัมบูรณ์ออกแล้วจึงแก้อสมการได้ตามปกติ
ซึ่งสามารถปฏิบัติได้ 2 วิธี ดังนี้
1. โดยใช้นิยามของค่าสัมบูรณ์ (วิธีนี้ใช้ได้กับอสมการทุกกรณี)
2. โดยใช้สมบัติบางประการของค่าสัมบูรณ์ ต่อไปนี้ 2.1 ถ้า | x | < a เมื่อ a > 0 จะได้ –a < x < a
2.2 ถ้า | x | > a เมื่อ a > 0 จะได้ x < -a หรือ x > a
2.3 ถ้า | x | < | a | จะได้ x2 < a2
2.4 ถ้า | x | > | a | จะได้ x2 > a2
ทฤษฎีจำนวนเบื้องต้น
การหารลงตัว (Divisibetity)
บทนิยาม ให้ a และ b เป็นจำนวนเต็ม โดยที่ a 0 เรากล่าวว่า
a หาร b ลงตัว ก็ต่อเมื่อ มีจำนวนเต็ม c ที่ทำให้ b=ac จะเรียก a ว่าเป็น ตัวหาร (divisor) และเรียก b ว่าเป็นพหุคูณ (multiple) ของ b
ถ้า a หาร b ลงตัว แทนด้วย a | b ขั้นตอนวิธีการหาร (Division Algarithm) ถ้า a และ b เป็นจำนวนเต็ม โดยที่ b 0 แล้วจะมีจำนวนเต็ม q และ r ชุดเดียว ซึ่ง
a = bq + r โดย 0 r < | b |
เรียก q ว่าผลหาร (quatient)
และ r ว่าเศษเหลือ (remainder)
ตัวหารร่วมมาก (The Greatest Common Divisor)
บทนิยาม กำหนด a และ b เป็นจำนวนเต็ม เรียกจำนวนเต็ม c ที่สามารถหารทั้ง a และ b ลงตัว ว่าเป็น ตัวหารร่วมของ a และ b
จำนวนเต็มบวก d ที่มีค่ามากที่สุด ซึ่ง d | a และ d | bเรียกว่า ตัวหารร่วม (ห.ร.ม.) ของ a และ b คือ d ตัวคูณร่วมน้อย (The Least Common Multiple)
บทนิยาม ให้ a และ b เป็นจำนวนเต็มที่ไม่เป็นศูนย์ จำนวนเต็มบวก c ที่มีค่าน้อยที่สุด ซึ่ง a | c และ b | c
เรียก ว่าตัวคูณร่วมน้อย (ค.ร.น.) ของ a และ b
บทนิยาม ให้ a1 , a2 …, an เป็นจำนวนเต็มที่ไม่เป็นศูนย์ จำนวนเต็มบวก C ที่มีค่าน้อยที่สุด ซึ่ง a1 | C, a2 | C, …, an | C เรียกว่า ตัวคูณร่วมน้อย (ค.ร.น.) ของ a1 , a2 …, an
ใช้สัญลักษณ์ [a1 , a2 …, an ] แทน ค.ร.น.ของ a1 , a2 ...an